Ik was benieuwd naar het persoonlijke verhaal van Brahman Menor en naar zijn visie op leven van prana. Het eerste deel van de avond vond ik erg inspirerend. Ik voelde me meegenomen in zijn reis, persoonlijke anekdotes. De inzichten over zijn transformatie waren boeiend en voelden authentiek.
Toen hij dieper inging op wat pranic living inhoudt en hoe je dit kunt bereiken, merkte ik dat de energie in de ruimte voor mij veranderde. Zijn uitleg voelde minder gestructureerd en er werden veel grote claims gedaan, zoals dat je DNA verandert door van prana te leven of dat je Alzheimer kunt tegengaan door minder eiwitten te eten. Ik miste onderbouwing bij deze uitspraken en merkte dat ik niet langer in staat was om vanuit mijn lichaam naar hem te luisteren.
Ook ervaarde ik spanning bij de manier waarop hij zich uitsprak over andere pranic teachers. Er klonk een duidelijke afwijzing door naar hun methodes. Voor mij is een teacher juist iemand die respect bewaart, ook ten opzichte van anderen. Dit riep weerstand bij me op en maakte het lastiger om me ontspannen te blijven verbinden met de inhoud.
Tijdens het vragenrondje werd de sfeer chaotischer. Zijn antwoorden leken associatiever en minder doordacht dan in het begin van de avond. Waar ik eerst een gegronde, rustige energie voelde, ervoer ik aan het einde vooral verwarring. Ik ging naar huis met een gevoel van onrust.
Ik waardeer de intentie achter deze lezing en de openheid waarmee Menor zijn ervaringen deelt. Tegelijkertijd merkte ik dat ik behoefte had aan een meer gestructureerde en zorgvuldig onderbouwde uitleg, en aan een houding die meer ruimte laat voor verschillende perspectieven.
Lees meer
26 februari 2025
om
10:39