Judith opent rituele dansvelden waar vrouwen zakken in hun lijf, luisteren naar wat zich aandient, en herinneren wat nooit weg was.
In dit veld worden geen vrouwen ‘begeleid’ ze worden herinnerd.
Herinnerd aan het weten dat leeft in hun lijf.
Aan het ritme dat niet uit boeken komt, maar uit botten.
Aan de dans die niet wordt aangeleerd, maar onthuld.
Judith opent rituele dansvelden voor vrouwen die voelen dat het tijd is om thuis te komen.
Niet om beter, mooier of verder te worden, maar om waar te zijn.
In hun lichaam. In hun stem. In hun waarheid.
Via dans, expressie, archetypische poorten, verhalen en soms een subtiel plantmedicijn, opent zich een veld van herinnering.
Een veld waarin niets geforceerd wordt. Waar geen vorm vaststaat.
Waarin het vrouwelijke zich ontvouwt precies zoals het zich op dat moment wil tonen.
Deze ceremonies zijn geen methode.
Ze zijn een eerbetoon.
Aan de heilige intelligentie van het lichaam.
Aan de rauwe zachtheid van vrouw-zijn.
Aan het mysterie dat niet begrepen wil worden, maar bewóónd.
Welkom in dit veld.
Waar je thuiskomt. In jezelf.
Altijd al geweest. Nooit weggeweest.
