Mantra's zingen met Lieke en Pascal - zangcirkel (Groenekan/Utrecht)

Heerlijke zangcirkel gehad, in een mooie, prettige, rustige en groene omgeving, met Lieke en Pascal. Al zingend kwam een heerlijke verbinding met mijzelf en de groep tot stand, prettig en fijn

"Pascal en Lieke, Wauw.Ik heb zó genoten van de zangcirkel van zeven mei 2024. Ik heb gedurende de twee uren persoonlijke ontwikkeling van-heb-ik-mij-hier doorgemaakt. Met zowel veel lijflijke als enorm veel breinlijke spanningen trad ik uw studio in. Onderandere de spanning van zingen. Dat dacht ik niet te kunnen. Schoorvoetend stelde ik mij voor. Ik vluchtte naar de veiligheid van de tafel en een stoel. Ik praatte gedwee met een dame. Ik gaf haar aan, dat ik fysiek onmogelijk ontspannen op de vloer kon zitten. Zij reserveerde een plaats in de bank. Ik ben een man, voor wie vage gevoelsaspecten niet te begrijpen zijn. Ik móét ied're actie uitvoeren. Ben mij bewust van de feiten. Ik werd uitgenodigd te ont-span-nen. "Menno. Of jij leest slechts. Of jij deint mee op de muziek. Of Menno. Jij zingt mee. Wat dát betreft bestaat geen correct Of incorrect. Menno. Wees jouzelf. " Wij vormden de zangcirkel. Pascal en Lieke zaten voor. Meneer trachtte ons bewust te maken van het moment, van de situatie, van de rust en van vertrouwen. Wij kregen de mantrateksten uitgereikt. Lieke legde het plan uit. Waarschijnlijk deed zij dat vóór het aarden. Het gitaarspel ving aan. Het zingen evenzo. Ik zong niet. Ik controleerde, of mijn schulp goed gesloten was. (Ik was daar angstvallig ingekrompen. ) Ik luisterde. Wisselde de gesloten ogen af met niet-ziende-kijken. Snelaan stond ik mij toe te genieten. Langzaamaan werden mijn angsten gereduceerd. Één matra werd aangekondigd. Ieder werd uitgenodigd te gaan staan. Ik drukte zittend mij rug in de leuning. De muziek incluis het zingen ving aan; "I am. I am. I am.". Mijn maskers vielen van mijn gezicht; I am, I a.....Íķ ben. Ik BEN. Och lieve lezeressen, lieve lezers. Deze Kanjer stond op. " I am. I am.". Ik strekte mijn rechter arm. Balde mijn hand. "I am. I am!" Mantra's volgden. Wij pauzeerden. Ik werd lieflijk en positief aangesproken. Ik reageerde nauwelijks. Ik gúnde mij in mijn aangename modus te blijven. Na de pauze zongen