Met een knetterend vuurtje in de kachel, tik ik deze eerste woorden op. Om met jou, lieve lezer, iets te delen over de magische werking die schrijven kan hebben op je leven. Als je dit blog liever beluisterd, bijvoorbeeld tijdens een wandeling, dan kun je deze hier vinden als audio.
Laat ik je hier, zittend aan mijn houten schrijftafeltje in Zuidoost-Zweden, meenemen in mijn ervaring met schrijfreizen. Ofwel het schrijvend reizen; door perioden van afronding, van oud naar nieuw, door rouw en verlies, door zwanger en geboorte, oftewel; door alle seizoenen van het leven. Het moment, waarin ik het schrijven begin, ben ik vaak nog in mijn gedachten met van alles bezig. De rustige setting, het vertragen en ontspannen ademen, helpen mij stil worden. Gaandeweg betreed ik een diepte die ik in het dagdagelijkse minder snel bereik. Het doet licht schijnen op onderbelichte delen in mijn hart. En brengt soms onverwachte antwoorden op vragen die ik al langere tijd in me meedraag. Schrijven verlicht, verfrist, brengt leven en heelt.
Voor wie het werk van Julia Cameron kent, ‘the Artist Way’, en de daarin uitgewerkte oefeningen als dagelijkse schrijfpractice heeft gevolgd, wéét hoe in dat ‘jezelf leegschrijven’, een nieuwe ruimte kan ontstaan. Waarin, na de ruis, onverwachte inzichten of wijsheden zich kunnen ontvouwen op papier. Juist wanneer we intenser over dingen proberen na te denken, om ze op te lossen, raken we verstrikt in complexe gedachten. Als we gedachten losser kunnen laten, door middel van Camerons methode van meditatief journalen, vallen de dingen soms moeiteloos op hun plek.
Nu de langste nacht nadert, de dagen kouder, grijzer en korter zijn, kunnen we een persoonlijk schrijfritueel laten samenvallen met de inkeer waartoe winter ons uitnodigt. Om net als alles wat leeft op de aarde, ons even terug te trekken. Zoals bomen hun sapstromen vertragen, planten hun energie terugbrengen tot in hun wortels, of veel dieren hun winterslaap houden. Om de natuur in onszelf te eren. Onze ogen naar binnen te keren en aandacht te geven aan danken, afronden, terugblikken, integreren. Om van daaruit een nieuw jaar te verwelkomen.
Een jaar van gebeurtenissen om op terug te blikken. Van mooie en intense, verdrietige en vreugdevolle, wonderlijke en ingrijpende momenten, van vinden én verliezen. Zoals in een jaarcyclus zomer niet zonder winter kan, of dag niet zonder nacht, zo rijpen we in een jaar ook met het donker én het licht. Al zal het misschien niet gemakkelijk zijn alles een plek te geven, er zit kracht in het thuisbrengen van de gebeurtenissen in jouw rode draad. Deze periode kan daar bij uitstek in dienen, door de mystieke sfeer en inkerende energie ervan. Verdiep je beleving en integreer alle delen van je jaar en de daaruit voortkomende inzichten en wijsheid.
Er zijn vele manieren om, naast de gezelligheid van samenkomsten en feestelijke
maaltijden met familie en vrienden, een persoonlijk ritueel te scheppen tijdens de
donkere dagen. Het inrichten van een eigen coconnetje of plek om te schrijven, met
de aanschaf van een leeg notitieboekje, is er daar één van. Zoals gezegd gaat hiervan
mijn enthousiasme stromen, en faciliteer ik al een aantal jaren de Schrijfreis door de
Yuletijd.
Het woord Yule komt voort uit de Keltische en Germaanse traditie, de voorchristelijke
natuurreligie van onze bodem. Het is verwant aan ‘betovering’. De Yuletijd wordt ook
wel ‘de betoverende nachten’ genoemd. Een periode, startend vanaf midwinter met
haar langste nacht, tot en met het begin van het nieuwe jaar. Binnen de schrijfreis
voorzie ik je van een dagelijkse audio met een schrijfuitnodiging. Daaraan
voorafgaand een meditatie om je in ontspanning te openen voor het schrijfproces. In
de schrijfreis zit een opbouw verwerkt, waardoor je wordt meegenomen en terugkijkt
op je jaar, met aandacht voor afronding, dankbaarheid, verwerken en hernieuwen. Om
jezelf als het ware van Oud naar Nieuw te schrijven.
Ga je mee?
