Lieve Eva & Suzanne💚
Wat een bijzondere avond, en wat een inzichten heb ik weer mogen ontvangen.☺️ Hoe verhoud ik mij tot een ander? Wat gebeurt er in mij als iemand dichterbij komt of juist afstand neemt? Kan ik echt aanwezig zijn in het moment, zonder woorden, zonder direct iets te ‘moeten’?
Ik vond het best spannend. Het vroeg moed om mezelf zo open te stellen en echt te voelen, zonder de bescherming van woorden. Maar juist daar, in dat stukje ongemak, ontdekte ik zoveel over mezelf.
Tijdens de oefening waarin ik met gesloten ogen iets liefs in mijn oor gefluisterd kreeg, merkte ik dat ik moeiteloos kon ontvangen. Ik liet het binnenkomen zonder meteen iets terug te hoeven geven. Maar in een andere oefening ervaarde ik juist het tegenovergestelde. Hoe lastig het soms kan zijn om ruimte in te nemen, te durven geven of die eerste stap te zetten.☺️
Zoals bij het moment met de rozen. Er kwam een oude overtuiging omhoog: ‘de man hoort de eerste stap te zetten.’ 😶En ik bleef staan. Achteraf besefte ik dat ik misschien net iets meer had willen worden gestimuleerd om die drempel over te gaan, maar tegelijkertijd gebeurde alles precies zoals het moest. 🥰
Want de juiste persoon voelde aan wat hij te doen had. 😉
Wat me ook opviel, was hoe snel mensen toch in gesprekken schieten. Jullie bleven zo liefdevol uitnodigen om in het voelen te blijven, en ik zag hoe uitdagend dat voor velen was. Misschien zijn er nog manieren om dit speelser te begeleiden. Voor mij persoonlijk lukte het op een bepaald moment om me echt af te sluiten voor de woorden en puur in het moment te blijven. En dat voelde magisch.
Ik wil jullie enorm bedanken voor alles wat mij is aangereikt. Voor de veilige ruimte, de zachtheid, en vooral voor het stukje moed dat ik in mezelf vond door de HERinnering van jullie. Dit was een ervaring die nog lang in mij zal doorwerken. ❤️
Dankjulliewel. Ik voel mij dankbaar🙏
Met Liefde,
Eva
Lees meer
01 maart 2025
om
19:57