Wanneer je voor het eerst een workshop of retraite gaat organiseren dan kun je niet om de zenuwen heen. Zal het goed gaan? Zullen er mensen op af komen? Lees hoe ik mijn eigen zenuwslopende spanning omzette in missievolle vreugde! Ik neem je mee in mijn eigen ervaring en ik geef je tips mee!
Al langer voelde ik dat ik ‘iets’ te bieden had aan deze wereld, een missie die nog onvolbracht voelde. Tijdens mijn reizen door Zuid-Amerika en mijn innerlijk, besefte ik dat het mijn verantwoordelijkheid was mijn gaven met de wereld te delen. Mijn innerlijke kind stribbelde tegen met oude overtuigingen zoals ‘dat kan ik niet’. Dit zorgde voor een onzeker gevoel en stagnatie. “Laat anderen het maar doen dan hoef ik niet uit mijn veilige schulp te kruipen. “ Doordat ik veel yoga ging doen en leerde over reiki, werd de stem van het innerlijke kind een roep om aandacht. Door te luisteren naar deze ‘negatieve stemmen’ besefte ik dat ik er niet op hoefde te reageren. Ik hoefde ook niet meteen te denken ‘dat kan ik wel’ zonder het ook daadwerkelijk te voelen. Ik gaf mezelf de tijd en op een dag in Guatemala voelde ik dat er iets in mij was geshift. Dit zou ik omschrijven als een gevoel van helderheid en concentratie. Mijn missie werd duidelijker; vanuit mijn eigen ervaring kon ik anderen inspiratie geven om hun eigen pad te bewandelen.
“Het was niet ‘ik’ die dit deed, het is de eeuwenoude kennis die altijd al van leraar op leerling wordt doorgegeven.”
Mijn persoonlijke transformatie was de vruchtbare bodem voor een zaadje met een sterke missie. Het was alsof ik zelf uit de weg was gegaan voor hetgeen door mij heen wilde stromen. Jawel hoor, dan gaat het ook stromen! Ik kon bij het hostel waar ik werkte het kleine platform aan het water gebruiken! Wat geweldig, alleen dan komt de vraag; wat ga ik aanbieden? Welke vorm kies ik die helemaal bij me past? Ik begon met het aanbieden van een gratis vroege ochtend meditatie. Dit is iets wat ik zelf al deed en verder wilde cultiveren, laten we het samen gaan cultiveren was mijn gevoel. Ik kwam vers vanuit Mexico waar ik drie maanden lang elke ochtend een uur had gemediteerd bij een yoagschool. Als kers op de taart was deze periode afgesloten met een 10 daagse stilte retraite met zo een zes uur mediteren per dag. De ochtend meditatie zat dus nog helemaal vers in mijn dagelijkse routine en de invloed die het had op de rest van mijn dag was goed voelbaar. Ik hoorde de weinige woorden van mijn leraren an echoën en ik het opeens aan het doen was! Het was niet ‘ik’ die dit deed, het is de eeuwenoude kennis die altijd al van leraar op leerling wordt doorgegeven. Ik bood mezelf alleen maar aan als instrument voor deze kennis en energie. Toen ik merkte dat dit goed werd ontvangen was het lintje doorgeknipt, de dam doorbroken en de wereld was voor me opengegaan. Het gaat namelijk om de intentie die je hebt en niet per se de vorm waarin je het brengt.
Je authentieke zelf
Het is wel fijn dat de vorm die je kiest ook bij je authentieke Zelf past. Dit werd mijn weg van ‘proberen en ervaren’. Vervolgens brengt het leven je in allerlei posities om dit te daadwerkelijk te ‘proberen en ervaren’. Nog een mooie anekdote; enige tijd later verblijf ik in een community en benaderde een sister mij; “Zullen we samen een vrouwencirkel organiseren”? Wat leuk dacht ik meteen, terwijl ik dit nooit eerder had gedaan. Hoe pakken we dit aan? Ik voelde de zenuwen omhoogkomen en ik deelde dit met een community brother. Het bleek dat deze persoon het gewend was om trainingen te geven. Ik kreeg een tip mee die ik tot op heden toepas; ‘herhaal wat je uitlegt, de deelnemrs kunnen afgeleid zijn dus herhaal het tenminste twee keer’. Dankbaar voelde ik dat wanneer ik mijzelf openstelde om mijn kwetsbaarheid en onkunde te delen, de hulp je wordt aangereikt! We gingen op zoek naar een plek, maakte een programma, flyer, altaar en daar gingen we dan! Het was magisch, prachtig en zo authentiek; na 10 minuten zegt iemand “Sorry maar dit is niet voor mij” en ze liep weg. Dit voelde even als een afwijzing maar een heldere stem adviseerde mij het niet persoonlijk te nemen.
De weg van het hart
Het pad van de minste weerstand is in mijn ervaring de weg van het hart. Je hart weet namelijk wat goed voor je is, wat je passie is en je hoeft dit alleen te volgen. Geef je over aan je innerlijke leiding! Betekent dit dat je nooit weerstand zult ervaren? Zeker niet! De weerstand is een roep om aandacht en kan innerlijke groei teweegbrengen. Hierin mag je de weerstand erkennen en zodra deze is omgezet in groei kun je helder wat het je wilt zeggen. Door je innerlijke leiding te volgen zal alle energie samenwerken om datgeen te realiseren. In de basis hebben we allemaal vrouwelijke en mannelijke energie in ons. De Vrouwelijk energie is haar terugkomst aan het maken en daarom kan je meer aandacht geven aan signalen om je heen, geduld en ontvankelijk zijn. De mannelijke energie kun je inzetten wanneer je in actie dient te komen of een doel wilt stellen. Samen kunnen deze tegenpolen elkaar versterken.
Wat je kan helpen
Begin dus bij een ontvangende houding, je mag namelijk hulp, teachings en meer ontvangen om eventuele blokkade om te vormen. Deze teachings kunnen van buitenaf komen, van een persoon en tevens van binnenuit. Soms heb je een aha! (vraagteken) moment! Alles wat je leert over jezelf maakt je empatisch in je werk met anderen zielen! Dit is een kern kwaliteit in mijn opzicht werkend met energie velden en eventuele hoog sensitiveit. De mantra die ik je meegeef is: ik kan het wel! Ik kan het tenminste proberen.
