Met je voeten op aarde. Spiritueel leven heeft allerlei vormen, van tarot tot tantra, van yoga tot mantra’s. De valkuil is dat we wegvliegen in plaats van werkelijk te landen in ons lijf. Dat we altijd rennen naar het perfecte morgen, we vandaag alles wat ongemakkelijk is uit de weg gaan. Het is de spirituele bypass die me stopt echt te leven.
Wil ik mezelf echt ontmoeten, dan kan dat niet alleen in de ‘hoogte’, maar moet ik ook de diepte in gaan. Het licht waar ik trots op ben, maar ook de schaduw die ik liever wegstop. In me zijn alle windrichtingen, alle elementen, lucht, vuur, water en aarde. Volledig leven is alles omarmen.
De natuur geeft prachtige voorbeelden. We zien de indrukwekkende boom die naar de hemel groeit, maar de onzichtbare helft staat diepgeworteld in het donker van de aarde. Hoe steviger de wortels, hoe krachtiger de wind die hij kan trotseren. Zo is het ook voor ons. Ik kan wel alleen willen vliegen naar dat wat fijn voelt, waar ik niets van de uitdagingen van het dagelijkse leven hoef te voelen, maar dan waai ik bij de eerste de beste windvlaag om. Mijn kracht, mijn levensenergie komt niet uit het licht, maar uit het donker. Hoe meer ik, naast mijn licht, ook mijn schaduw leer kennen, hoe robuuster ik in het leven sta. Durf ik werkelijk met mijn voeten op de aarde te staan? Mijn wortels diep te verankeren, hier, waar ik nu ben.
Gehecht
We zijn aan van alles en nog wat gehecht. Lang niet altijd hebben we door waaraan dat precies is. Sommige ideeën en overtuigingen dragen we al zo lang bij ons dat we ze niet eens meer herkennen, terwijl ze wel een enorme invloed op ons leven hebben. Daarom is het zo waardevol af en toe te stoppen met rennen en werkelijk te voelen, te zijn. Me weer te verbinden met de stilte die ik ben, midden in alles wat beweegt. Of dat nu de wereld om me heen is of de emoties en gevoelens in me.
Onze echte schoonheid zit verstopt onder ons oppervlakkige masker. Het masker van wie we vinden dat we moeten worden en hoe we onszelf aan de buitenwereld laten zien. Het vraagt lef, maar hoe meer ik het af durf te zetten, hoe meer ik verbonden ben met mezelf en de mensen om me heen. Kan ik mijn gehechtheden aan zowel dat wat ik positief als negatief noem steeds meer loslaten? Wie ben ik zonder alles wat ik doe, wat ik kan of wat ik bezit?
Kracht in overgave
Er zit een enorme kracht in overgave. Om me echt over te geven heb ik vertrouwen nodig. Samen met mijn partner Klara organiseer ik in december een bijzonder retraite weekeind, ‘Heel, kracht in overgave’. Het gaat niet over allerlei nieuwe technieken of kennis, maar de uitnodiging om die kracht werkelijk te voelen. Wie ben je echt, voorbij alles wat je denkt te moeten zijn? We doen dat met rituelen, muziek en maken gebruik van microdosering met truffels, in een prachtige boerderij in Noord-Brabant. Het geeft letterlijk en figuurlijk afstand van onze bekende patronen. Het is geen transformatie weekeind, je komt niet als een rups en gaat als een vlinder. Veel meer is het een weekeind waarin je je gehechtheid aan alles wat zo vertrouwt voelt, maar ook je vrijheid ontneemt, loslaat. Ontdek hoe heel je al bent. Lees meer over deze retraite...
Aarde
Met mijn voeten op aarde betekent dat ik nu leef, hier, wie en waar ik ben. Niet pas als ik ontwaakt ben, pas als altijd wijs en in balans ben. Het ontmoeten van zowel mijn geluk, verdriet, liefde, pijn en zelfs mijn angsten. Te stoppen met mezelf proberen te fiksen en te leven, vandaag. Mens zijn, werkelijk spiritueel leven, heeft niets te maken met een verlichte ziel op een troon, maar met het compleet omarmen van alles wat ik ben.
Lees meer over het ‘Heel, kracht in overgave’ retraite weekend van 9 t/m 12 december op www.jorisvincken.nl
