Over dit evenement
‘Als ik het je zou zeggen, dan zou je me niet geloven
Dus laat ik je het maar voelen
Kijk me in mijn ogen en laat een blik genoeg zijn
Om de pijn in je hart te doen smelten
Laat een oogopslag volstaan
Om je te herinneren wie je werkelijk bent
Geen enkele spirituele frase of theorie zal ooit voldoen
Het is de goddelijke vonk in jezelf
Die de weg zal leiden naar heling en verlichting.’
Maria Magdalena door Michelle Shanti
22 juli is háár dag.
De dag van de vrouw wiens verhaal we 2000 jaar lang niet mochten kennen.
Maria Magdalena.
Wij willen graag stil staan bij deze dag en Maria Magdalena levendig in onszelf herinneren.
Doe je mee?
• Met een mooie Maria Magdalena Meditatie van Michelle Shanti
• Enkele niet eerder gedeelde Maria Magdalena verhalen van Geert Kimpen
• Een mooi Maria Magdalena ritueel
• Een Maria Magdalena uitwisseling met de andere deelnemers uit het hart
Wij verheugen ons op haar naamdag.
Graag tot dan.
Geert Kimpen & Michelle Shanti
Ze was aanwezig in de verre toekomst, wanneer haar aardse leven voorbij zou zijn, en was geschokt dat de vrouwelijke seksualiteit nog zo lang gewelddadig onderdrukt zou worden. Hoe zelfs haar eigen naam misbruikt zou worden om vrouwen in het mannelijke gareel te krijgen, omdat ze anders een ontuchtige hoer als Maria Magdalena werden genoemd die boete moest doen.
Ze rook de angst voor die vrouwen om zich uit te spreken, om hun plaats in te nemen, om te gaan staan. Een vrouw die uitsprak of leefde waar ze werkelijk voor stond, was haar leven niet meer veilig.
Maar door die illusie van tijd heen sprak ze ook met vrouwen en mannen die pas over 2000 aardse jaren haar stem zouden horen. Ze dicteerde hun wat ze werkelijk bedoeld had. Ze gaf ze haar moed, haar inspiratie en zo nodig haar berisping. Ze wist dat zij haar stem helder en duidelijk zouden horen, alsof ze in hun oor fluisterde. Zo schreef ze tijdens haar visioenen haar boeken, niet met een ganzenveer, maar met de fluistering van haar stem die opgevangen werd door hen die er zich voor openstelden en de moed hadden zichzelf niet voor gek te verklaren, maar haar stem serieus namen.
Ze was niet eenzaam in haar grot. Ze was verbonden met vele verwante zielen in alle tijden en van alle continenten, die haar een warm hart toedroegen. Het maakte niet uit dat ze uit de boeken geschrapt zou worden, dat men de verhalen uit haar leven zou verdraaien. Zelfs al zou haar naam geschrapt worden uit elk boek op aarde, dan nog zou haar wijsheid gehoord worden. Ook al zou men niets meer weten over haar leven, vrouwen zouden haar door alle tijden heen voelen. In hun lichaam zouden ze haar herinneren. En degenen die zich ervoor open konden stellen, hoorden helder als kristalwater haar stem.
Met sommige, met name vrouwelijke zielen, had ze een nog dieper woordeloos contact, alsof ze ermee versmolt en die vrouwen werd in een andere tijd en op een andere plaats. Alsof die vrouwen haar uitdrukking werden wanneer zij er al lang niet meer zou zijn. Ze was al die vrouwen. Niet één, maar vele, vele vrouwen was ze. En ze merkte zelfs glimlachend dat soms die vrouwen met elkaar bekvechtten of wedijverden dat zij de enige waren die Maria Magdalena hoorden, voelden of waren. Maar de meeste vrouwen die de Maria Magdalena in de ander herkenden, omhelsden hun zusters omdat ze een ander stukje van haar waarheid hadden. Het verbond hen. Ze droegen haar licht in hun hart als een Kaïnsteken.
Uit: Ik, Maria Magdalena
